Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2018

Ψυχεδελικά "μαγικά" μανιτάρια - Επίδραση και παρενέργειες

Εικόνα
Υπάρχουν περίπου 25 είδη μανιταριών που περιέχουν παραισθησιογόνες ουσίες ή ψυχοδραστικά συστατικά, που είναι γνωστά ως ψιλοκίνη και ψιλοκυβίνη. Τα πιο κοινά είναι τα Strophanti (psilocybe) cubensis, Psilocybe semilanceata και Panaeolus subbalteatus. To Psilocybe cyanescens είναι το πιο δραστικό απ’ όλα. Υπάρχει άλλη μια ομάδα από την οικογένεια των Αμανιτών, όπως ο Αμανίτης ο μυγοκτόνος (fly agaric, Amanita muscaria), που είναι επίσης ψυχεδελικά, όμως η χημική τους σύσταση διαφοροποιείται σαφώς από τις ποικιλίες της ψιλοκυβίνης. Τα μανιτάρια προτιμούν τις υγρές, συχνά σκοτεινές περιοχές, συνήθως σε χωράφια ή στην περίπτωση της Amanita muscaria, κοντά σε σημύδες. Φυτρώνουν το φθινόπωρο, συνήθως μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου, ειδικά μετά από περιόδους έντονων βροχοπτώσεων. Μετά τη συλλογή, οι μύκητες συνήθως αποξηραίνονται και διατηρούνται για μετέπειτα χρήση ή ο χρήστης τα προωθεί σε φίλους ή αγοραστές. Εξαιτίας της μεγάλης διαθεσιμότητας τους, δεν παρατηρείται μαύρη αγορά στα

Όπιο: Το Ναρκωτικό των Θεών και ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα

Εικόνα
Αν κοιτάξουμε τις καλλιτεχνικές και πολιτικές ομάδες της «οπιούχας κουλτούρας» του 19ου αιώνα θα διακρίνουμε παντού τη σκιά του Τόμας ντε Κουίνσυ. Το 1804, ενώ ήταν φοιτητής της Οξφόρδης, ο νεαρός συγγραφέας πήρε για πρώτη φορά όπιο, με σκοπό να ανακουφιστεί από έναν επίμονο πονόδοντο. Το 1821 έπαιρνε καθημερινά έτοιμες «βιομηχανικές» δόσεις. Οι σύγχρονοι του Ντε Κουίνσυ έβλεπαν τον εθισμό του στο όπιο ως μια γελοία αδυναμία, που τον έφερνε σε δύσκολη θέση, εφόσον δεν μπορούσε να είναι συνεπής στα ραντεβού του ή στις προθεσμίες παραδόσεις κάποιας εργασίας του. Αλλά ο Ντε Κουίνσυ το χρησιμοποίησε και εμπορικά. Σύντομα, αφού έγραψε το βιβλίο του Οι Εξομολογήσεις ενός Άγγλου Οπιοφάγου, έγινε διάσημος ως ο «Άγγλος οπιοφάγος». Ο ίδιος στο βιβλίο του λέει: «Αν είχα καταλάβει απ’ την αρχή τη δύναμη αυτού του ναρκωτικού, όταν το έπαιρνα με σύνεση για να καταπραΰνω το νευρικό μου σύστημα, για να διεγείρω τις δυνατότητες ευχαρίστησης και να αντέχω όλο το 24ωρο σε κάθε εξωτερική πίεση, θα ξεκ

Άνοδος και πτώση του ψυχεδελικού ροκ

Εικόνα
Μέσα στη δική μας «στρέϊτ» καθημερινότητα και στη σκληρο-υλιστική πραγματικότητα, όταν αναφέρουμε τη λέξη ψυχεδέλεια, ένα από τα πράγματα που μας έρχεται αμέσως στο νου είναι το ψυχεδελικό ροκ (psychedelic rock). Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην αμερικάνικη ροκ σκηνή στην δεκαετία του 1960, για να εξαπλωθεί πολύ σύντομα και στην Ευρώπη. Πρόκειται για ροκ μουσική, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένη από τις παραισθησιογόνες ή  λεγόμενες «mind-expanding» ουσίες, όπως είναι η μαριχουάνα και το LSD. Βγαίνοντας από την αφάνεια το 1966, το ψυχεδελικό ροκ έγινε το «soundtrack» μιας ευρύτερης πολιτιστικής εξερεύνησης και του λεγόμενου κινήματος των χίπις. Το επίκεντρο του αρχικά ήταν στην Δυτική Ακτή (West Coast) των ΗΠΑ, όπου οι πρώιμοι Grateful Dead ήταν ένα είδος «house band» και εμφανιζόταν στα λεγόμενα «Multimedia Happenings» και «Acid Test» του συγγραφέα Ken Kesey. Το 1967 στα Top Ten hit singles βρισκόντουσαν συγκροτήματα όπως οι Love, The Charlatans, The Doors και J

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνοδος και πτώση του ψυχεδελικού ροκ

Hayao Miyazaki

Ψυχεδελικά "μαγικά" μανιτάρια - Επίδραση και παρενέργειες