Τι είναι η ψυχεδέλεια

«Ψυχεδέλεια σημαίνει ονειρική κατάσταση κατά την οποία το άτομο βρίσκεται σε εγρήγορση, συνήθως ύστερα από την λήψη παραισθησιογόνων ψυχεδελικών ουσιών. Κατ’ επέκταση η τεχνική χρησιμοποίησης χρωμάτων, φωτισμού και η μετάδοση ήχου που δημιουργεί το αίσθημα παραισθήσεων».

Ψυχεδέλεια, ουσιαστικά είναι ένα όνομα που δόθηκε στην ‘υποκουλτούρα’ (κουλτούρα διαφορετικής αντίληψης) των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ψυχεδελικά ναρκωτικά και το ύφος της ψυχεδελικής τέχνης και μουσικής προέρχεται από την εμπειρία μεταβολών (διαστρέβλωσης) του επιπέδου συνείδησης (συνειδησιακής αισθητικής αντίληψης) η οποία επιφέρει διαστρεβλωμένα σουρεαλιστικά οπτικά εφέ, ηχητικά και αντηχητικά εφέ,
καθώς και φωτεινά χρώματα απ’ όλο το φάσμα, όπως και κινητικά εφέ –συμπεριλαμβανομένων των κινουμένων σχεδίων- για να προκαλέσουν ή να μεταφέρουν στον θεατή – ακροατή την εμπειρία του καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τέτοια φάρμακα.

Ο όρος ψυχεδέλεια προέρχεται από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις ‘ψυχή’ και ‘δηλώ = φανερώνω’ (ή ακριβέστερα ‘το δηλούν’, το να κάνω ορατό, το να αποκαλύψω), και σημαίνει mind revealing, δηλαδή αποκαλυπτικός νους.

Μια ψυχεδελικά εμπειρία χαρακτηρίζεται από την εντυπωσιακή αντίληψη των πτυχών του μυαλού ενός ανθρώπου, αντίληψη άγνωστη προηγουμένως, ή από τον δημιουργικό ενθουσιασμό του νου, απελευθερωμένου από τα φαινομενικά συνηθισμένα δεσμά.

Οι ψυχεδελικές καταστάσεις είναι μια σειρά εμπειριών που συμπεριλαμβάνουν αλλαγές στην αντίληψη, όπως παραισθήσεις, συναισθησία, αλλαγές συνειδησιακών καταστάσεων ή συνειδησιακή επικέντρωση, μεταβολή των προτύπων σκέψης, υπνωτική έκσταση, μυστικιστικές καταστάσεις και άλλες νοητικές μεταβολές.

Αυτές οι διαδικασίες μπορεί να προκαλέσουν σε κάποιους ανθρώπους βιωματική αλλαγή της νοητικής τους λειτουργίας που καθόριζε την ταυτότητά τους (είτε σε στιγμιαία διαμόρφωση, ή σε χρόνια ανάπτυξη), αρκετά διαφορετική από την προηγουμένως συνήθη νοητική τους κατάσταση, που μπορεί να διεγείρει συναισθήσεις στην νεοσύστατη κατανόηση, όπως αποκάλυψη, φώτιση, σύγχυση, ψύχωση.

Ψυχεδελικές καταστάσεις μπορούν να προκληθούν με διάφορες τεχνικές, όπως διαλογισμός, αισθητική διέγερση ή στέρηση και κοινότερα με  την χρήση ψυχεδελικών ουσιών. Όταν αυτές οι ψυχοδραστικές ουσίες χρησιμοποιούνται για λόγους θρησκευτικούς, σαμανικούς ή πνευματικούς, τότε ορίζονται σαν ‘ενθεογενής’.

Ως κυρίως ψυχεδελική εποχή, θεωρείται η περίοδος της δεκαετίας του 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όπου η κοινωνική ζωή, οι τέχνες και η μουσική άλλαξαν επηρεασμένες από την ψυχεδέλεια.

Η χρήση της ψυχεδέλειας ενθάρρυνε την ενότητα, την κατάργηση δεσμών και συνόρων, την όξυνση της πολιτικής συνείδησης, ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη με τους άλλους και αμφισβήτηση της εξουσίας. Ένα σημαντικό κίνημα που κορυφώθηκε στην ελευθερία της έκφρασης.